herkes kendi ateşini başkasının cehenneminde sınar
kendi külünde söner bütün rüzgârlarına yazıldığın akşam


ateş tadında kum tadında kalarak
derinleştirir bazı ayrılıkları zaman


al ağrını git buradan
en uzun eylülü ömrümüzün


uyutmuyor seni ne kömürleşmiş bu gurur
ne göğsündeki kaplan


seçilmiş taş milyonlarca taş arasından
başını vurduğun
çok gençti genç olmak için bile
kendi zamanına muhtaç
kendiyle dalgın


daha yolun başında görülüyordu
menzilindeki noksan


ömrünce sızlayacak
kayıplar sarayında ateşte unuttuğun ferman

murathan mungan