Konu: Yazarların Ve Sairlerin Hayatı Kitapları ve Eserleri

CENGİZ AYTMATOV’UN HAYATI, KİTAPLARI, SANATI, ESERLERİ, EDEBİ KİŞİLİĞİ (2) (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATLARI, KİTAPLARI)

Ünlü Kırgız yazarı, çevirmen, gazeteci ve politikacı, 12 Aralık 1928'de Kırgızistan’ın Talas Eyaleti 'ne bağlı Şeker Köyü'nde doğdu. Bişkek'de Veteriner Fakültesi’nden mezun oldu. Yazarlığa 1952' de başlayan Aytmatov, 1959'da Kırgız Pravdası gazetesinde muhabir oldu. Daha sonra Povesti Gori Stepey (Dağlar ve Steplerden Masallar) adlı öykü kitabıyla büyük ün kazandı. Bu eseri, 1963'te Lenin Ödülü'ne lâyık görüldü ve bu ödül onu aynı zamanda en genç Lenin Ödüllü yazar da yaptı.

Eserlerini, Kırgızca ve Rusça olarak kaleme alan Aytmatov, eserlerinin çoğunda tema olarak aşk, dostluk, savaş döneminin acıları ve kahramanlıkları ile Kırgız gençliğinin gelenek ve göreneklerine bağlılığını seçti. Aytmatov, milletinin tarih boyunca kazandığı sosyal, kültürel, ahlaki, edebi, askeri yani bütün maddi ve manevi zenginliğini eserlerine yansıtmış, yaşadığı coğrafyanın insanının tarih içinde kazandığı değerleri, acılarını, kahramanlıklarını, tecrübelerini yazıya döküp ölümsüzleştirmiş, halkının içinde düştüğü zor durumları eserlerinde en güzel şekilde anlatmış, onların çözümlerine dair ipuçları göstermiş, eserlerinde kendi ifadesi ile ‘tipik insan’ı ortaya koymaya çalışmış bir yazardır.

Hikayelerinde milletinin temel mülkü olan milli hafızaya ait efsane, destan, masal, hikaye ve türküleri ve bunların meydana geldiği şartları, ardındaki hikayeleri, insanları kullanırken, Kırgız Türk kültürünü, psikolojisiyle, duyuş ve anlayış tarzıyla, maddi manevi zenginliğiyle o kültürü bina edenlerin evlatlarına yeniden hatırlatmaya çalıştı. Ayrıca hikayelerinde halkının değerlerini, dertlerini, varsa onun içindeki çürümeyi anlatan yazarın en önemli özelliği, özüne bağlılık, kendinden, halkından, coğrafyasından haberdar olma olarak kendini gösteriyor.

Eserleri Türkçe'nin yanı sıra 150'den fazla dile tercüme edilerek milyonlarca baskıya ulaşan Aytmatov, 1958'de Kırgız Yazarlar Birliği Prezidyumu üyeliğine, 1962'de de Kırgız Sinematografi İşçileri Birliği birinci sekreterliğine getirildi.

1966'da SSCB Yüksek Sovyet'i üyeliğine seçildikten sonra da 1967'de SSCB Yazarlar Birliği Yürütme Kurulu üyesi olan ünlü yazar, 1968'de Sovyet Devlet Edebiyat Ödülü’nü aldı. Son yıllarda politikaya da atılan Aytmatov, Kırgızistan Meclisi'nde Talas Bölgesi Milletvekilliğinin yanı sıra Kırgızistan'ın Benelux Devletleri büyükelçiliğini de yapmaktadır. Uluslararası Cengiz Aytmatov Vakfı Onur Başkanlığı’nın yanı sıra “Diyalog Avrasya” dergisinin yayın kurulu üyeliğini de yapan Aytmatov, uluslararası diyalog çalışmalarıyla da tanınmaktadır.

Eserleri:

Elveda Gülsarı, Dişi Kurdun Rüyaları, Gün Olur Asra Bedel (roman) Beyaz Gemi, Kızıl Elma-Oğulla Buluşma-Beyaz Yağmur-Asker Çocuğu-Deve Gözü, Cengiz Han`a Küsen Bulut, Yıldırım Sesli Manascı - Yüzyüze - Deniz Kıyısında Koşan Ala Köpek, Toprak Ana, Cemile - Sultan Murat (hikâye)

CEYHUN ATUF KANSU’NUN HAYATI, ESERLERİ / KİTAPLARI, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATI)

1919 yılında İstanbul’da doğdu, 17 Mart 1978’de Ankara’da öldü. Eğitimci ve politikacı Nafi Atuf Kansu'nun oğlu. Küçük yaşta annesini kaybetti. Babasıyla birlikte 1921'de Ankara'ya gitti. Ankara Gazi Lisesi'ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun oldu. Ankara Numune Hastanesi’nde çocuk hastalıkları uzmanı oldu.

Turhal Şeker Fabrikası, Ankara Şeker Fabrikası ve Etimesgut Şeker Fabrikası'nda hekimlik yaptı. İlk şiiri lise öğrencisiyken okul dergisinde yayınlandı. Ardından şiirleri İnkılapçı Gençlik, Ülkü, Yücel, Millet, İstanbul gibi dergilerde yer buldu. Olgunlaşmış bir şiirle kuşağının önde gelen temsilcileri arasında yerini aldı. Bu dönemdeki şiirlerinde toplumsal sorunlara ağırlık verdi.

Halk dilinden, halk söyleyişlerinden geniş biçimde yararlanarak, halkın özlemlerini, sevinçlerini, acılarını ve yaşama savaşımını coşkulu bir söyleyişle dile getirdi. Şiirlerinin kaynağını hoşgörü, insanlık sevgisi, ulusal bağımsızlık ve doğa oluşturdu. "Çocuk" dergisinde masalları, Vakit ve Ulus gazeteleri ile Varlık, ve Seçilmiş Hikayeler dergilerinde öyküleri de yayınlandı. 1986'dan başlayarak adına bir şiir ödülü kondu.


Eserleri

Şiir:
Bir Çocuk Bahçesinde (1941)
Bağbozumu Sofrası (1944)
Çocuklar Gemisi (1946)
Yanık Hava (1951)
Haziran Defteri (1955)
Yurdumdan (1960)
Bağımsızlık Gülü (1965)
Sakarya Meydan Savaşı (1970)
Buğday, Kadın, Gül ve Gökyüzü (1970)
Tüm Şiirleri (iki cilt ölümünden sonra, 1978)

Makale Ve Denemeler:
Devrimcinin Takvimi (1962)
Ya Bağımsızlık Ya Ölüm (1964)
Köy Öğretmenine Mektuplar (1964)
Atatürkçü Olmak (1966)
Atatürk ve Kurtuluş Savaşı (1969)
Balım Kız Dalım Oğul (1971)
Halk Önderi Atatürk (1972)
Cumhuriyet Ağacı (1973)
Sevgi Elması 1972

Ödülleri:
1965 Türk Dil Kurumu Deneme Ödülü Köy Öğretmenine Mektuplar ile
1966 Yeditepe Şiir Armağanı
1970 Behçet Kemal Çağlar Ödülü Sakarya Meydan Savaşı ile

CEZMİ ERSÖZ’ÜN HAYATI, ESERLERİ / KİTAPLARI, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATI)

1959'da İstanbul’da doğdu. Kabataş Erkek Lisesi’ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi’nde Siyaset ve Kamu Yönetimi Bölümü’nden mezun oldu. Yazın dünyasına edebiyat dergilerinde yayımlanan şiir ve eleştirileriyle girdi.



Reklam ajanslarında metin yazarlığı ve gazetecilik yaptı. Cumhuriyet, Güneş, Özgür Gündem, Aydınlık gibi günlük gazetelerde yazıları ve röportajları yayınlandı. Ardından haftalık Deli dergisinde yazdı. Halen Leman dergisinin yazarları arasında. Daha çok yazılarıyla tanınıyor. "Sait Faik'in şiirindeki öykü tadlarını Cezmi Ersöz'ün şiirlerinde de buluyoruz.

Ayakları yerde bir romantizm, varoluşu bir serüven gibi algılayışın çekiciliği, savruk görüşünüşüne karşın iç tutarlılığı olan, disiplinli bir anlatım bu şiirin başlıca özellikleri arasında sayılabilir... Ataol Behramoğlu."

Kişisel internet sitesi: Mevsim Geçişlerinde Bitki Çayları Şifa Veriyor


Eserleri

Şiir:
Şehirden bir Çocuk Sevdin Yine (1992)
Yok karşılığı Yüzünün (1998)

Deneme-Eleştiri:
Ancak Bir Benzerim Öldürebilir Beni
Annelik Oyunu Bitti
Haritanın Yırtılan Yeri
Hayat Bir Emrin Var mı?
Hayallerini Yak Evini Isıt
Kafka Market
Kırk Yılda bir Gibisin
Saçlarını Kardeş Kokusu
Son Yüzler
İçime Gir Ama Sigaranı Söndürme
Bana Türkçe bir Ekmek Ver

DEMİR ÖZLÜ’NÜN HAYATI, KİTAPLARI, SANATI, ESERLERİ, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATLARI, KİTAPLARI)

9 Eylül 1935 te İstanbul da doğdu Ortaöğrenimini Kabataş Lisesinde (1953) yüksek öğrenimini İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinde (1959) tamamladı

Kısa bir süre avukatlık yaptıktan sonra yaklaşık bir yıl Paris’te kaldı 1960-1964 arasında İstanbul Üniversitesi Hukuk fakültesinde Hukuk Felsefesi ve Metabilim Kürsüsünde asistanlık yaptı. Siyasal eylemlerde bulunduğu gerekçesiyle üniversitede ki işine son verilince avukatlığa döndü. Yedek subaylık hakkı verilmediği için askerlik hizmetini er olarak yaptı.

12 mart müdahalesiyle başlayan ara rejim döneminde bir süre tutuklu kaldı. Daha sonra İsveç’e gitti yaşamını Stockholm’de hukuk danışmanlığı yaparak sürdürdü 12 eylül harekatından sonra T. C. vatandaşlığından çıkarıldı. İsveç yazarlar birliği ve İsveç Pen Kulübüne üye oldu. 12 aralık 1989 da Türkiye’ye döndü.

İlk dönem yapıtlarında varoşçu bir dünya görüşünü benimsemiş daha sonra toplumsal gerçekçi doğrultuda ürünler yazmıştır.

İlk imzalı yazısı Kabataş Lisesi öğrencilerinin yayınladığı 15 günlük sanat ve kültür dergisi “Dönüm” de çıktı. (1952) mavi Pazar postası, Ataç, Yeni Ufuklar, Yeni Dergi, Soyut, Somut gibi dergilerde öykü, deneme, eleştiri ve çeviriler yayınladı. İlk kitabı “Bunaltı” da (1958, 1987) varoluşçu felsefenin yansımaları görülür. İlk dönem öykülerinde kişileri çevre, toplum, doğa bağlantılarından soyutlayarak ele aldı.

Bunalımlara ve çözümsüzlüklere sürüklenen tedirgin insanların yasalar ve töreler önündeki yalnızlıklarını yabancılaşmalarını umutsuzluklarını ezikliklerini, iç dünyalarındaki çatışmaları işledi. Gerçeklik anlayışının bir fotoğraf gerçekliği olmadığını vurguladı.

Daha sonra toplumsal gerçekçi bir çizgiye yöneldi. Öykücülüğün 2. döneminde ve romanlarında bu eğilim daha da belirginleşir. ”Soluma” adlı kitabıyla 1964’te Türk Dil Kurumu öykü ödülünü, “Stockholm Öyküleri” 1989 da Sait Faik hikaye ödülünü kazandı.

Öykü

Boğuntulu Sokaklar (1966), Öteki Günler Gibi Bir Gün (1974), Aşk Ve Poster (1980)

Roman

Bir Uzun Sonbahar (1976, 1990), Bir Yaz Mevsimi Romansı (1990)

Deneme, Burjuva Kültürü Ve Sosyalist Kültür (1984)

Anlatı

Bir Beyoğlu Düştü (1985, 1990), Berlin De Sanrı (1987), Berlin Güncesi (1991) Kanallar (1991)

DOSTOYEVSKI’NİN HAYATI, ESERLERİ / KİTAPLARI, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATI)

11 Kasım 1821'de Moskova’da doğdu. Tam ismi Fiodor Mihayloviç Dostoyevski. Babası bir ordu cerrahı, annesi bir tüccarın kızıydı. Annesinin yardımıyla evde başladığı eğitimini özel bir okulda sürdürdü. Babası sert ve acımasızdı. Annesinin koruyucu tavırlarına sığınıyordu. Annesini 15 yaşında kaybetti. 1837'de girdiği Petersburg Askeri Mühendis Okulu’nu bitirdi. Öğrencilik yıllarını Rus ve Avrupa edebiyatının önde gelen yazarlarının eserlerini okuyarak geçirdi. Kısa bir süre askerlik yaptıktan sonra ayrılıp edebiyatla uğraşmaya başladı. Topraklarında çalışan köylüler tarafından öldürülen babasından az bir miraz kalmıştı. İlk romanı "İnsancıklar"ı 1846'da yazdı. 1954'te basılan bu roman ilk Rus toplumsal romanı sayılır. Bu eserin basılmasından sonra ünlendi. 1846'da yazdığı ikinci romanı "Öteki" yeterli ilgiyi görmedi. Ünü giderek kayboldu. 1951 tarihli "Ev Sahibesi", 1848'de yazdığı "Beyaz Geceler" ile "Yufka Yürekli" romanları da ilgi görmedi. 1849'da yazdığı "Netoçka Nezvanova" romanı da beklenen başarıyı getirmedi.



Politikayla ilgililenmeye başladı genç liberallere katıldı. Çar 1. Aleksandr'ın güvenlik güçleri tarafından, "devleti yıkmaya çalıştığı" suçlamasıyla arkadaşlarıyla birlikte tutuklandı. İdama mahkum edildiler. Kendisinin kurşuna dizilmesi hazırlıklarını izlemek onda derin etkiler bıraktı. İdamdan son anda vazgeçildi, Sibirya’da 4 yıl ağır hapse ve 4 yıl askerlik yapmaya mahkum edildi. Sibirya'daki cezaevi günlerinde birlikte yaşadığı mahkumları gözlemleyerek Rus halkını daha yakından tanıma fırsatı buldu. Ancak zor koşullar nedeniyle sara nöbetleri geçirmeye başladı. Bu rahatsızlığın etkileri de birçok eserine yansıdı. 1854'te cezaevinden çıkıp askerliğe başladı. Subaylığa kadar yükseldi. 1857'de (bilgi yelpazesi.net) dul bir kadınla evlendi. Bu evlilik maddi sorunlarını artırdı. Tekrar yazmaya karar verdi. Askerlik cezasının da bitmesi üzerine Petesburg'a döndü. Yeni Çar 2. Aleksandr'ı destekledi. Kardeşi Mihail ile birlikte "Vremya" adlı bir dergi çıkardı. Bu dergi ve dergide yayınlanan romanları yeniden tanınmasını ve eski ününü kazanmasını sağladı. 1862'de Fransa, İngiltere ve İtalya'yı kapsayan bir yurtdışı gezisi yaptı. Aynı yıl dergi kapatıldı. Dostoyevski, Almanya'nın Wiesbaden kentine gitti. Burada kumara başladı.

Rusya'ya dönüşünde "Epoha" isminde yeni bir dergi çıkardı. 1864'te eşini ve kardeşi Mihail'i kaybetti. Borca battı. Kurtulmak için Avrupa'ya kaçtı. Wiesbaden'de kumarda bütün parasını kaybetti. Yayıncısından borç alıp 1865'te Rusya'ya döndü. 1867'de steno ile romanlarının yazımında kendisine yardım eden Anna Snitkina ile evlendi. Bir kere daha borca boğulduğu için yeni eşiyle yine yurt dışına çıktı. Yoksulluk ve para peşinde ülke ülke dolaştı. Ama romanlarını yazmayı da sürdürdü. Bir kere daha yayıncısının desteğiyle Petesburga'a döndü. Tutucu bir haftalık dergi olan "Grajdanin"in başına geçti. 1 yıl sonra bıraktı. Bu dönemde eksi itibarını ve ününü tekrar kazandı. En büyük romanı "Karamozof Kardeşleri" yazmaya 1879'da başladı. 1880'de şair Aleksander Puşkin'in ölüm töreninde konuşmayı o yaptı.

Petersburg Bilim ve Sanat Akademisi'nin edebiyat bölümüne seçildi. Yaşamının son döneminde Petersburg yakınlarında küçük bir kasaba olan Staraya Russa'da yaşadı. 9 Şubat 1881'de burada yaşamını yitirdi. Günümüzde de en çok okunan yazarlar arasında yer alır. Eserlerinde iki dünya savaşı arasında yaşayan bir kuşağı rahatsız eden ahlaksal, dinsel, siyasal konuları etkileyi bir dil ve ustalıkla dile getirdi. Gözlemlerinin keskinliği, ayıntılara verdiği önem, karmakarışık yaşamından çıkardığı sağlam karakterleri ve roman kurgulamadaki ustalığıyla Avrupa'da ve ülkesinde kendisinden sonra gelen hemen tüm yazarlar üzerinde etkili oldu. Batılı ülkelerin edebiyat ve düşün yaşamında önemli bir rol oynadı. Varoluşçuluk akımının temel kaynaklarından biri sayılır.


Eserleri:

Roman:
İnsancıklar (1846)
Öteki (1846, 1978)
Ev Sahibesi (1951, 1970)
Beyaz Geceler (1934, 1983)
Bir Yufka Yürekli (1957, 1985)
Netoçka Neznanova (1937, 1964)
Stepançikovo Köyü (1948, 1973)
Ölü Bir Evden Hatıralar (1946, 1969)
Ezilenler (1957, 1982)
Yeraltından Notlar (1973, 1985)
Suç ve Ceza (1945, 1984)
Kumarbaz (1941, 1986)
Budala (1941, 1985)
Ebedi Koca (1955, 1984)
Ecinniler (1960, 1984)
Delikanlı (1946, 1985)
Karamozof Kardeşler (1940, 1984)

Uzun Öykü:
Amcamın Rüyası (1868, 1973)

Günlük:
Bir Yazarın Günlüğü (günlük) 1975)

Konuşma:
Batı Çıkmazı: Puşkin Üzerine Konuşma (1975)

EDİP CANSEVER’İN HAYATI, ESERLERİ / KİTAPLARI, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATI)

8 Ağustos 1928’de İstanbul’da doğdu. Bodrum'da tatildeyken beyin kanaması geçirdi, tedavi için getirildiği İstanbul'da 28 Mayıs 1986’da yaşamını yitirdi. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. Kapalıçarşı’da turistik eşya ve halı ticareti yapmaya başladı. 1976’dan sonra yalnızca şiirle uğraştı. İlk şiiri 1944'te İstanbul dergisinde yayınlandı. Yücel, Fikirler, Edebiyat Dünyası, Kaynak dergilerinde çıkan ilk gençlik şiirlerini "İkindi Üstü" kitabında topladı. Bu şiirlerde varlıklı, her şeye yaşama sevinciyle bakan bir gencin avarelikleri, duyguları ön plandaydı. 1951'de "Nokta" dergisini çıkardı. Bu dergi genç şairlerle ve yazarlarla tanışmasını sağladı. İlk kitabından 7 yıl sonra yayınladığı "Dirlik Düzenlik" bu dönemin ürünüdür. Bu kitaptaki şiirlerde düşünceyi dil içinde eritmeye yönelen, özlü bir söyleyiş ve çarpıcı biçim arayan, toplumsal eleştiri için mizah aracını kullanan bir tutum görüldü


1957'de yayınlanan "Yerçekimli Karanfil" ile kendisine özgü bir şiir evreni kurdu. İkinci Yeni akımının özgün örneklerini verdi. Yenilik, Pazar Postası, Yeni Dergi gibi dönemin sanat yayınlarında şiirsel canlılığı besleyen şairlerden biri oldu. Şirinde zamanla sevinç yerini bunalıma, toplumsal dengesizlikleri eleştirme kaygısı yerini yıkıcı bir umutsuzluğa bıraktı. "Dize işlevini yitirdi" gerekçesiyle yeni arayışlara yöneldi. Şiirde tiyatrodan esinlenen diyaloglar kullandı. "Nerde Antigone", "Tragedyalar", "Çağrılmayan Yakup" bu dönemin ürünleri. Yine de İkinci Yeni içindeki bazı şairler gibi anlamsızlığı savunmadı.

Kapalı, anlaşılması güç, yine de anlamdan ayrılmayan bir şiire yöneldi. Çok farklı imgeler kullanırken bile düşünce öğesini gözardı etmedi. Yapıtlarına tutarlı bir bütünlük kazandırdı. Şiirinde düzyazı olanaklarını kullanmaktan da çekinmedi. Yalnız şiirleriyle değil tepkileri ve yaşama biçimiyle de kendisinden söz ettirdi. Sürekli yazan, yayınlayan bir şair olarak ilgileri hep üstünde tuttu.


Eserleri:

Şiir:
İkindi Üstü (1947)
Dirlik Düzenlik (1954)
Yerçekimli Karanfil (1957)
Umutsuzlar Parkı (1958)
Petrol (1959)
Nerde Antigone (1961)
Tragedyalar (1964)
Çağrılmayan Yakup (1966)
Kirli Ağustos (1970)
Sonrası Kalır (1974)
Ben Ruhi Bey Nasılım (1976)
Sevda ile Sevgi (1977)
Şairin Seyif Defteri (1980)
Yeniden (1981)
Bezik Oynayan Kadınlar (1982)
İlkyaz Şikayetçileri (1984)
Oteller Kenti (1985)

Düzyazı:
Gül Dönüyor Avucumda (Ölümünden sonra 1987)

Ödülleri:
1958 Yeditepe Şiir Armağanı Yerçekimli Karanfil ile
1977 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü Ben Ruhi Bey Nasılım ile
1982 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü Yeniden ile

EFLATUN CEM GÜNEY’İN HAYATI, KİTAPLARI, SANATI, ESERLERİ, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATLARI, KİTAPLARI)

(1896 – 1981)

Yazar, halkbilim araştırmacısı, Hekimhan’da doğdu. Sivas Sultanisi’ni bitirdi. Konya Öksüzler Yurdu’na Türkçe öğretmeni olarak atandı. (1981). Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’ne seçildi. Kuva-yı Milliye’nin yayın organı Öğüd gazetesinde çalışırken, bir yandan da İrşat dergisini çıkardı.

Kurtuluş Savaşı’na ilişkin ilk yapıtlarından sayılan Matem Sesleri (1920) adlı şiir kitabını bu yıllarda yayımladı. Öksüzler Yurdu’nun kapanmasıyla Eskişehir Sultanisi Türkçe Öğretmenliğine atandı. İlk Maarif kongresi’ne Muallimler Cemiyeti temsilcisi olarak katıldı. Eskişehir’de çıkardığı İstiklâl dergisinde yazıları yayımlandı. Eskişehir’in düşman işgaline uğraması üzerine Kayseri’ye atandı. Burada Nafi Atuf Kansu’yla birlikte Misak - ı Milli gazetesini yönetti (1921).

Kurtuluş Savaşı’ndan sonra Sivas Sultanisi’ne atandı. O yıllarda bir uzmanlar komisyonuna seçilerek, Ankara’da Türkçe ve Edebiyat kitaplarının incelenmesine katıldı. Sivas’ta Duygu ve Düşünce dergisini çıkardı. Yeni açılacak Samsun Lisesi’nin hazırlık çalışmalarını yürütmekle görevlendirildi (1928). Burada da Duygu ve Dilek dergisini yönetti, yazılar yayımladı.

Müdür başyardımcısı olarak Afyon Lisesi’ne verildi (1931). Afyon’da Taşpınar dergisini çıkardı. Gittiği her ilde çıkardığı dergiler ve yazılarıyla Anadolu dergiciliğine önemli katkılarda bulundu. Gezici köy kitaplıkları kurdu. Daha sonra atandığı Kütahya Lisesi’nde on bir yıl görev yaptı. Oğlunun rahatsızlığı nedeniyle İstanbul Haydarpaşa Lisesi’ne atandı (1944). İstanbul’a geldikten sonra folklor ve halk edebiyatı alanındaki çalışmalarını yoğunlaştırdı. Topkapı Sarayı Müzesi müdür yardımcılığı görevini sürdürdüğü yıllarda (1950), saray arşivini ve saraydaki 'Eski Maarif Nezareti' arşivini inceleme olanağı buldu.

Derlediği masal, destan ve halk öykülerini, kendine özgü bir anlatımla yeniden yazdı. Açık Sofram Açıl (1949) adlı yapıtı, Danimarka’daki “Hans Christian Andersen Payesi Şeref Diploması"’yla ödüllendirildi; Dünya Çocuk Edebiyatı Sertifikası verildi (1956).

Aynı ödüllü Dede Korkut Masalları (1958) adlı yapıtıyla ikinci kez kazandı (1960). Milli Eğitim Bakanlığı’nca, İstanbul Milli Eğitim Müdür Yardımcılığına atandı. Sözlü halk edebiyatı ürünlerini halk ağzıyla ve halkın beğenisine uygun olarak yeniden yazmakla görevlendirildi. Aynı yıllarda İstanbul Radyosu’nda “Bir Varmış Bir Yokmuş” saatinde anlattığı masallar ilgiyle karşılandı. Halk Eğitimi Başkanlığı yaptı (1961).

Yapıtlarıyla “Masal Babası” ünvanını kazanan Eflâtun Cem Güney, eğitimciliğinin yanı sıra, Anadolu basınını yüreklendirici girişimleriyle de Türk Eğitim ve yazın yaşamına önemli katkılarda bulunmuştur.

• Başlıca yapıtları:

• Dertli Kaval (1945),

• Halk Şiiri Antolojisi (1947),

• En Güzel Türk Masalları (1948),

• Halk Türküleri (1953/1956),

• Nasreddin Hoca Fıkraları (1957),

• Evvel Zaman İçinde (1957),

• Dede Korkut Masalları (1958),

• Aşık Garip (1958 – 1964),

• Kerem ile Aslı (1959),

• Tahir ile Zühre (1960),

• Gökten Üç Elma Düştü (1960),

• Folklor ve Halk Edebiyatı (1971).

Bunlardan Başka; oğlu Çetin Eflâtun Güney’le birlikte, Erzurumlu Emrah (1955), Ruhsatî (1958), Meslekî (1953), Kâmilî (1958) adlı monografi kitapları vardır. Bunlarda şairlerin yaşam öyküleriyle birlikte derlenmiş şiirleri yer almıştır.

EMİNE IŞINSU ÖKSÜZ’ÜN HAYATI, KİTAPLARI, SANATI, ESERLERİ, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATLARI, KİTAPLARI)

(1938-)

Yazar, Kars’ta doğdu. Şair ve yazar Halide Nusret Zorlutuna’nın kızıdır. Ankara Kolejini bitirdi. Dil-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü öğrencisi iken yarıda bırakarak fıkra yazarlığına başladı. Töre dergisini çıkardı.

Şiir, hikaye, fıkra, oyun ve roman türlerindeki eserler verdi. Romanlarının bir kaçı Türkiye dışında yaşayan Türklerin acı dolu hayatını anlatır. Her yeni eserinde yeni bir üslup denemesine girişen Işınsu, insanın iç dünyasını aydınlatan başarılı tasvirleriyle dikkati çeker.

Turizm ve Tanıtılma Bakanlığı Roman, TRT Radyofonik oyun, Türk Edebiyat Cemiyeti Roman, Türkiye Milli Kültür Vakfı Roman, Türkiye Yazarlar Birliği, Roman (bilgi yelpazesi.net) ödüllerinin sahibidir. Emine Işınsu, Türkiye Yazarlar ve İLESAM Yönetim Kurulu üyesidir.

Romanları:

-Küçük Dünya(1966)

-Azap Toprakları(1970)

-Ak Topraklar(1971)

-Tutsak(1973)

-Sancı(1974)

-Çiçekler Büyür(1978)

-Cambaz(1981)


Şiirleri:

İki Nokta(şiirler, 1956)


Oyunları:

-Bir Milyon İğne(1967)

-Bir Yürek Satıldı(1967)

-Ne Mutlu Türküm Diyene(1969)

-Adsız Kahramanlar(1975)

EMİNE ŞENLİKLİOĞLU’NUN HAYATI, ESERLERİ / KİTAPLARI, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATI)

Emine Şenliklioğlu , araştırmacı, gazeteci, yazar.

27 Mayıs 1953 tarihinde, Giresun’un Dereli İlçesi'nin Ambaralan Köyü'nde dünyaya geldi. 1996 yılında İstanbul İmam Hatip Lisesi’nden mezun olduktan sonra eğitimine, Fıkıh, Akait gibi temel İslam bilimlerini incelemek için Kahire’deki El-Ehzer Üniversitesi’nde yoğun şekilde devam etti. Bir süre bir butikte şef olarak çalıştıktan sonra, 1976 yılında hatiplik, öğretmenlik ve yazarlık yapmaya başladı. 1985 yılından itibaren Mektup dergisinde editörlük görevini üstlendi.

Yazıları ve şiirleri, Gençlik, Sur, Ribat, Yeni Devir, Milli Gazete, Marmara, Yeni Asya, Mektup, Vahdet ve Akıncı gibi pek çok dergi ve gazetede yayınlandı. “Bize Nasıl Kıydınız” adlı romanı televizyon dizisi haline getirildi ve bir diğer romanı “Maria”, 1997 yılında, Arapça ve Malezya dilindeki çevirilerinin ardında Almanca’ya çevirilerek yayınlandı.
Şenliklioğlu, 1984 yılında yazdığı “Gençliğin İmanını Sorularla Çaldılar” adlı ilk kitabından dolayı yaklaşık iki buçuk yıl cezaevinde yattı.

İki çocuk annesi olan Şenliklioğlu, İstanbul’da yaşamakta ve çeşitli sivil toplum kuruluşlarında aktif görevler almaktadır.


Çalışmaları:

Denemeler:

1984 – Gençliğin İmanını Sorularla Çaldılar
1988 – İslamda Erkek
1990 – Ülkemi Arıyorum
1992 – İnsanlar da Kayar
1992 – Önce Soru Sorarlar, Ham İnsanı Koparırlar Dininden
1993 – İsimsiz Kitap
1994 – Geçmişin İzleri
1995 – Geri Tepen Kurşunlar

Araştırmalar:
1991 – Biz Bu Vatanın Neyi Oluyoruz?
1995 – Geri Tepen Kurşunlar
2002 – Klavuz-İslam’ı Doğru Anlamak

Romanlar:
1988 – Bize Nasıl Kıydınız?
1990 – Ne Olur İhanet Etme
1993 – İdamlık Genç
1994 – Ben Kimin Kurbanıyım?
1995 – Sabıkalı ve Dul
1996 – Çingene
1997 – İmamın Mankenleri
1997 – Çin İşkencesi
1997 – Kadınları Kadınlar da Eziyor
2000 – Hıristiyan Gülü

Şiirler:
1988 – Mahkum Duygular
1990 – Ruhumun Penceresi

Anı:
1988 – Burası Cezaevi

Kısa Hikayeler:
1991 – Kelepçeli Kalemimden
1991 – Vicdan Azabı
2003 – Depremin Ardından
2003 – Ağlayan Köpek

Röportaj Çalışmaları:
1990 – Telefonla Röportaj
1995 – Radyo-Basın Röportajları
1997 – Televizyon Röportajları

Seyahat Yazıları:
1993 – Ağlatan Yollar
1993 – Kıbrıs Sular İçinde Bir Yetim
1994 – İnsanlığın Belgeseli
1995 – Uzaktaki Çığlıklar

Çocuk Hikayeleri: Anne Büyüklere Bir şey Söyle, Şirin Köy, Küçük Kız, Küçük Kelebekler, Yılan Yavrusu, Kırmızı Elbiseli Kız, Satılık Çocuk, Topal Karınca , Küçük Kızın Umudu, Hayal Çocuk, Ali’nin Dünyası, Civciv Ailesini Tanıyalım, Civcivin Rüyası, Hastalanan Civciv Çimçimi, Karşılık Beklemeyen Civciv, Özür Dileyen Civciv, Soru Soran Civciv

ENİS BEHİÇ KORYÜREK’İN HAYATI, ESERLERİ / KİTAPLARI, EDEBİ KİŞİLİĞİ (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATI)

11 Mart 1891'de İstanbul'da doğdu, 18 Ekim 1949'da Ankara'da yaşamını yitirdi. Hecenin Beş Şairi'nden biri. Selanik, Üsküp ve İstanbul idadilerinde öğrenim gördü. 1913'te Mülkiye Mektebi'nden mezun oldu. Hariciye Nezareti'nde çalışmaya başladı. Bükreş ve Budapeşte'de görev yaptı. 1921'de Türkiye'ye döndükten sonra Kurtuluş Savaşı'nı destekleyen "Müdafaa-i Milliye" adlı gizli örgüte katıldı. Cumhuriyetten sonra Fransızca ve edebiyat öğretmenliği yaptı.


Uzun yıllar Ticaret, İktisat ve Çalışma bakanlıklarında çalıştı. 1946 seçimlerinde Demokrat Parti'den milletvekili adayı oldu, seçilemedi. Yaşamını son dönemini zorluklar içinde geçirdi. Servet-i Fünun etkisi taşıyan ilk şiirleri 1912'de "Şehbal" dergisinde yayınlandı. Daha sonra Ziya Gökalp'in etisiyle hece veznini benimsedi ve Milli Edibiyat akımına katıldı.

Ulusal duyguları ön plana çıkaran ve yiğitlik temalarını uç noktalara götüren şiiler yazdı. Bazı şiirlerinde biçim açısından hece kalıplarını kırma çabası da gösterdi. 1946'dan sonra mistik bir şiire yöneldi. Bir mevlevinin ruhuyla bağlantı kurduktan sonra yarattığını öne sürdüğü tasavvufi şiirler yazdı.


Eserleri

Şiir:
Miras (1927)
Varidat-ı Süleyman (1949)