Sulanacağı zamanı az çok tahmin eder bir çiçek.
Sert yağmurlara hazırlıksız yakalansa da,
müjde haberleri gibi ferahtır kokusuna söyledikleri.
Hani düşersen önce dostların vurur ya sırtından,
selamını almayan düşman haberini alıverir,
doğrudur dersin. .
Sonra hayatın gerçeğine doğar güneş,
renkleri değişmeyen gökkuşağına dönüverirsin.
Umudunu kaybetmemek adına ismi koyulmayan,
özenilmeyen tek duygudur değer vermek.
Bir anda karşında olmaz yanında bulamazsın.
Düşünülen sen olunca kalp atışlarımdan önce gelir hassasiyet.
Etrafındakilere onlardan daha çaresiz,
onlardan daha mutsuz,
ve onlardan biri olmadığını anlatamazsın.
Konuşur durur uzağına biri sen yakınlar da yankılanırsın.
Nedenini bilmiyormus gibi yapar özlemlerini ararsın.
Sesini son duyuşumda da sürekli gittiğimi söyledin.
oysa ben buradaydım sevgili.
Ben buradayken sen görmek istemedin.
Belli ki yokluğumun adını değiştirip başkalarını istedin.
Sen yokluğuma alıştıkça yaşları bana aktı sevmenin.
Yaklaştıkça sana yüreğim,
ya aramak istemedin ya da kim olduğumu hiç bilemedin.
Yinede bilmeni isterdim.
Şimdileri bende bilmiyorum nerelerdeyim,
Sana yalnız yürüdüğümü görmüyor bu sokaklar.
Ne gölgem bana şahit ne de bana alışkın yasaklar.
Gideceğim yeri tanımayacak kadar değişmiş,
olacak da daha ne olacak dercesine kaygısızım.
Söylesene her çabasının sonunda,
mutluluğu gördüğünü sanan insan!
Beni de bu sözünün tersi bir istisna olarak göreceksen,
göremediğin yarınların kadar saygısızım. .