İnsan olmak zor zanaat. Özellikle çoğumuzun yaptığı gibi sevgi arayan bir insan olmak. Kendimizden yeni ve çarpık versiyonlar yaratıp onların içinde kaybolmamıza yol açabilir.



Ama size bir sır verelim.



Kendinizi herkese sevdirmek gibi bir vazifeniz yok. Bu yalnızca imkansız değil, aynı zamanda sizi yorup kendiniz gibi hissetmenizi engelleyen bir şey.


Sizin hayattaki vazifeniz kendinize dikkat etmek. Ve bunu yapmanıza engel olmayan ve hatta bu konuda sizi destekleyen insanlar bulmak.


Onları desteklemekte sizin vazifelerinizden biri.




Ama bu yaptıkları her şeyi onaylayıp, kabul etmek zorunda olduğunuz anlamına gelmiyor. Sizin de karşınızdakilerden beklediğiniz sevgi, nezaket, söz ve davranışlar konusunda üzerinize düşeni yapmak anlamına geliyor.

İncelik oldukça kıymetli görülse de, çoğu zaman sahte ve yorucudur. İçimizden gelen sesi susturduğu için bazen bizi yalancı durumuna düşürür.



Kendi hislerinizi görmezden gelmek duygusal yönden çok emek gerektirir. Bu da yorucudur.



Dikkatinizi, nazik olmak yerine doğru ve dürüst, bir yandan da hem kendinize hem de başkalarına karşı merhametli olmaya verin. Sahte incelik, merhametli olmak değildir.



İyi olmaya da odaklanın — kendinize ve başkalarına.




Herkes tarafından sevilmemek ve herkesi sevmemek bir sorun değil. Sevdiğiniz şeylerin ve insanların farkına varmak aslında gitgide kendinizi keşfetmeniz anlamına geliyor.



Neyi/kimi sevdiğinizi ya da sevmediğinizi idrak ederek kendinizi gerçekleştiriyorsunuz ve gerçek size dönüşüyorsunuz.



Ve bu oldukça iyi bir şey.