bütün yabancı gecelerini dünyanın
toplamaya yeltenirse eğer bir çocuk
yanına benim de bir kolumu koysun dünya
hiçbir açıklama yapmayan kadınların
dünden kalan soykırımları tamamladığını
nasıl söyleyebilirim
benim bile,
bir bulutu avcumdan düşürdüğümü bilenler varken.

isa'nın çarmıhı yok deyip
hiç bir suçu olmadığını bilen annelere olan saygımı,
kravat takmış bir adama değişmemi beklediğinden beri
konuşmadım dünyayla.
yürümemi bir hasta evindeymişim gibi yavaşlattım.
çünkü yalnız ben biliyordum tanrım,
her bahar toprağa düşen cemrenin
bir meleğin ölüsü olduğunu.

yanılıyorsa eğer çocukları aç bir anne
doğru olanın iki adım gerisinden gitmeyi öğrendim.
çabamı gör,
ısyanımı ve devrimimi
lânetlenmemiş bir yahudi kadar temiz devrimimi.
haritalarda toprak parçası olmayan bir adam var
birde haritaları çizen kadın
ellerinde,
kilise hattatından dökülen mor bir simya bozuğuyla.

-dilinde vergilius türküleri.

işgal edilen bütün topraklara yazılmış bir kitap olacağım
bir gün adımı tüm dünya ezberleyince
ıkinci bir maktul aranmayacak
sonra üçüncüsü.


ahmet kürşat görgeç