Şimdi varlık ağacına sırtımı dayayıp, birkaç asır beklemek istiyorum seni...
Gidemeyeceğin kadar ve gelemeyeceğin kadar beklemek.

Öyle ki...
Bir yaprak bile dökmeden yokluğuna,
Ve hiç bir tufana dal bırakmadan, beklemek seni

Her an gelecekmişsin gibi, yeşil ve yaşanılası, ve yok olmaya kök salmış kadar uzun ve mahkum bir bekleyişle.