Sorun şu ki sevdiğim, artık eskisi kadar bir beklenti içinde değilim.
Böyle giderse yakında bir cenaze ortamına dönüşecek burası.
Gittikçe yok olmaya yüz tutmuşsun yüreğimde.
Günlerdir bir köşede oturmuş bir türlü olamayan bizi düşünüp duruyorum.
Kendimle yüzleştim ilk defa günler, aylar ve hatta yıllar sonra.
Ama görüyorum ki gönül rahatlığıyla kendimden emin bir biçimde elimden geleni yaptım diyebiliyorum kendime.
Evet!
Ben elimden geleni yaptım, hemde fazlasıyla...
Galiba sen sevmekten korktun ya da büyük bir ihtimalle sevemedin.
Seni seviyorum diye kullandığın bu kelimeler mutlu etmek yerine neden canımı acıtıyordu şimdi daha iyi anlıyorum.
Sevemedin...
Bir ümittir deyip belkilerle beklediğim yolunu
Şimdi ağır adımlarla terk ediyorum.
Beklemek bile bir yerden sonra yoruluyor inan bana.
Baştan beri yanlış durakta yanlış beklediğim bir insan olarak kalmayasın diye gidiyorum,
Hayatımın bir parçasında güzel bir anı olarak kalabilesin diye gidiyorum,
Bu ortam cenaze ortamına dönüşmesin diye gidiyorum...