Konu: Gider Payı..

"İnsan insan olmak için doğmaz mı? Korkmadan doğru olduğuna inandığı şeyi yapması gerekmez mi? Bunca sıkıntı varken, kendi hayatını yaşayabileceğin, etrafında olan bunca adaletsizliğe rağmen mutlu olabileceğin yalanını nasıl söyleyebiliyorsun kendine?"

Düş'tüm", dedim
Hayir dedi kesince.
Düş olsan fark etmezdim seni..

Sevgim sana güc veriyor mu diye sordum.
Başini cevirdi yüzünde kalmamiş takatle
Hayır dedi inatla
Öyle olsa,
yıkılmazdim her "seni seviyorum" deyişinde...

"Özledin mi beni" dedim.
Sustu
Nefesini en derinden aldi ve
"Özlenmez mi" dedi

Git dedim
Gitti...
Sen kaldikca genişliyor bu dünya
ve ben kayboluyorum ucsuz bucaksizliginda
Hayir dedi , sertce
Gidersem, kahraman olurum
Kalirsam senin...

Küserim dedim,
kırılgan cocuklugumun siteminde.
Hayir, dedi,gülerek...
Küsmek,susmayi göze almaktir
Ama sen korkarsin kendi sessizliginden ve susamazsin

Gel dedim o zaman
Sesim fısıltı gürültüsünde
Gel...
Durdu
Hayır dedi
Gelirsem Biter Aşk..

yağmurlar adını çizseydi yüreğime
gözyaşı tufanlarıyla
yağmalanmazdı bu sevda
oysa
amansızlığın burçlarında
bencilliği unutup
sencil yaşamak vardı bir zaman
hasret kokulu günlerin tortuları
böyle çökmezdi gözlerime
hani sevdalar sevda gibi yaşanırdı
hani yenilgi sandığın yengiler vardı suskun

yüreğimi kanırtmışlığınla
çekip gitmişliğinleyim
uçurumlarca uzağım sana
kan revanım
bu kadar mı kadük
bu kadar mı derme çatma bu sevda
suskun

çorak toprakların
köhne çatlaklarına ağlarım
öyle ölgün öyle perişan
bulutlar kırılır başımın üstünde
ve
bağışlamalar serpiştiririm sulara
yılları unuturum yolları beklerken
gelmezsin suskun
dillenmeden yıllanırsın suskun

tamiri olmaz bitenlerin
yarınların gardiyanlığı düşer bize
özü sevdasında saklı suskun

seni anlatmaktan yorgun mektuplar var
iflah olmaz ve
yaralı şiirlerle dolu
dipsiz kuyulardan
şahikalara doğru

al beni götür kendine suskun
üşütmez bizi tenhalıklar
yakışmaz bu öfkeler bize
sevilmişlik kokuyor dudaklarımız
sözlerce serpin bana
ört ateşimi suskun

Artık herkesin bir 'gider payı' var gönlümde

Ne okumak istediysem onu okudum ve onlardan, bana okulda öğrettiklerinden çok daha fazlasını öğrendim...

''Adamlık, bir kadını bir ömür sevmekten geçer. Kadınlık da kendini bir ömür sevecek adamın değerini bilmektir. Kimin için yaratıldığını bilmiyorsun elbette ama bu hikâyenin başrolü sensin. Aşkı senin, acısı senin. Kimse içinde kopan fırtınaları anlamaz, anlamak zorunda da değil zaten. İnsanlar hep konuşur çünkü hayat senin, tasası onlarındır.
Her şeye rağmen bilmediğim bir hikâyenin başrolünü oynuyorum. Sonu nereye gider belli değil, seveceğim kaç şarkı kaldı bilmiyorum. Herkes gibi, her şeyden habersiz yaşıyorum. Ne zaman karşıma çıkarsın, hangi şarkıda ilk dansımızı ederiz hiçbir fikrim yok. Ayrıntılara takılmaya gerek yok belki de... Hikâyeme katıldığın gün sarılır konuşuruz bunları.

Beni sen akşamcı ettin
Hayal sevgilim
Elde kadeh
Dilde sen
Her akşam bu sofrada bir rüzgardır esen
Yıldızlara isimler verdim kendimce
Biri hayal
Biri gurbet
Biri hasret
Biri hep o güzel memlekettir memleket
Sokaklarında büyüdüğüm seninle
Buluştuğum gözlerinle
O güzel memleket bir yıldıza adını verdi
Akşamları göğe kaldır başını seyret
Belki geçmişin ışıkları henüz sönmemiştir
Belki resimler kaybolmamıştır
Belki isimler unutulmamıştır
Belki batmayı unutmuş güneşler vardır gökte
Seyret aynaya bakmadan seyret gökyüzünü
Bir yıldız göz kırpıyorsa
Veya bir ışık kayıyorsa
Benim kadehimdir şerefine kalkan
Işıklara doğru
Sana doğru
Şiirler geliyor gökyüzünden
Bu bilinmeyen hayal meyhanesinden
________________________________________________
Beni kimse görmedi
Ben kimseye el sallamadım
Seninle meşguldum
Tanıdıklar görmüşse de ben onları tanımadım
İnanır mısın senden başkasını da pek sallamadım
Baharlar açıyor toprakla birlikte ben de canlanıyorum
Hayallerimi uçurtma yaptım
Gökyüzünde yalpa yalpa yalpalanıyorum
Birşey göremiyorum uzaktan sana uzanamıyorum
Adını çağıracağım bir kimse de yok
Hep yalnız yürümüşüm sokaklarda demek ki
Sana bakayım derken kimse kalmamış yanımda
Bir senin adın var aklımda
Onu da söyleyemem
Onu bağıramam özgürce
Adını tutukladım beynimde salıvermek yok
Havalandırma bile yasak
Voltayı hayallerimde atacaksın
Sen kimseye görünmeyeceksin
________________________________________________
Gel be dünya, evinden atma beni hayata çok alıştım
Azraile satma beni
Sana söylerim beni vermezsen ellere
İsimleri itiraf ederim
Bir konuşsam sarsılırsın
Beni sen akşamcı ettin hayal sevgilim
Elde kadeh
Dilde sen
Meyhane beğen meyhanelerden
Küfürlere karıştı gecenin çığlıkları
Sesim sesine ulaşmaz
Aşk buna mı derler
Kavuşulmazsa büyür
Kavuşulursa erir
________________________________________________
Ben seni seyrederdim
Köşeden
Arkana takılırdım anlamazdın akşam üstleriydi
Bizlerle pek oynamazdın
Bir yakan toptu son oyunumuz
Ellerin ellerimi yaktı
Gözlerin gözbebeklerimi
Bisikletimde kaldı sıcaklığın
Bak Bisikletim yok şimdi
Beni sen akşamcı ettin
Hayal sevgilim
Elde kadeh
Dilde sen
Bir de o zümrüt gözlerinde öpüşen
Mutlu kız
Nereye yolculuk bile demeden
Gittin evlendin
Seslenemedim
Seni hiç görmedim
Ben ölmedim
Sen ölmedin
Neredeydin bilemedim
Bir tebrik de edemedim
________________________________________________
Şimdi eski dostlara rastlıyorum
Herbiri bir yerde
Kimi okumuş kimi zengin
Kimi mutlu
Kimi bezgin
Ben bir dünya tatlısı ile evliyim şimdi
Dünyaya bunca bağlanmam onun eseriydi
Şiirler yazdım ona şarkılar oldu
Bu kadeh onunla doldu
Seni inattan soruyorum herkese
Daha neler var bu şiir devam ederse
Bırakma hayallerimi
Hayal güzelim
Ben akşamcıyım
Sen akşamsın
Bir güzel bestede şarkısın dinlediğim
Bir özlemsin bitiremediğim
Dün gibi herşey oysa
Dün gibi ama
Zamana şehir de dayanamamış
Yıkılmış
Sokaklar süklüm püklüm
Ağaçlar büyümüş ve çürümüş
Bizse yaşamadıklarımıza inat saçlarımızda beyazlar
Sokaklarda maziyi arıyoruz
Yanılıyoruz dostum
Yanılıyoruz
Zaman geldi biz ayrılıyoruz
Ben sana alıştım hayat
Darılırım gidersen
Bir daha yüzüne bakmam
Şerefsizim yanına bile gelmem
________________________________________________
Bu şiir uzayacak
Hayal Sevgilim
Yorulduysan git
Laf lafı
Laf mısrayı açıyor
Bende uyku yok
Zaman azaldıkça
Uykum kaçıyor
Daha uzun kalmak ayakta
Sanki daha uzun yaşamak gibi
Hiç uyumasam ömrüm iki katına çıkar mı
Aldanmak mı yoksa hayallerim
Ömür nedir
Hayat nedir hayal nedir
İşte şu oturduğum sedir nelere şahittir
Ben bilmem o da dünyada ben de
Belki o sedir daha bir kıymetlidir
Herşey izafi hayal sevgilim
Güzel
Çirkin
İyi
Kötü
Uzun
Kısa
Ve daha neler neler
Adına sıfat dediğin ya da nitelik
Asıl olan
Mutlakla birliktelik
Sazlıklarda bir kamış
O kamış neye yaramış
Diye sorma
Kamış kamış olmuşsa mutlaka
Birşeye yaramıştır
Hani insan insan olmuşsa da aynısıdır
Palavra ***rısıdır
Ben bıkmadım yaşamaktan
Yaratan bıktırmasın
Aşk ile yansın yüreğim
Ayakkabım sıktırmasın
______________________________________________
Haşim adam bıçaklıyor mu sokaklarda
Yüksel 'i dövdüler mi kapıda
Vay anam ne kıymetliymiş gözlerin sen hala kaçır onları
Mahallenin bebeleri birbirine girsin senin için
Elyüz kan içinde elin oğlu şenli
Bizi bize kırdırttın
Güzeller güzeli
Hayal şehrin hayal kızı
Helal olsun sana
Akan kanlar yoluna şerbettir senin
Beni sen akşamcı ettin hayal güzelim
Ötekiler ne oldu bilmem
Biri emekli olmuş
Öbürü elini tornaya kaptırmış
Biri de terörist dediler
En akıllısı manifaturacı, müteahhit
Kapatmış hayal şehrin arsalarını
Sonra önüne gelene satmış
______________________________________________
Ben kiraladım yanındaki meyhaneyi
Parasız mey satarım karşılığında muhabbet
Ben sana hapsoldum müebbet
Yine de diyorum kendime be hanım haline şükret
Ya idam olsaydı cezan
Af da etmezdi devlet
Bu şiir ah bu şiir seni bana getirsin
Ne işim varsa beni alıp bitirsin
Sesler uzakta kaldı
Yaşlar yaş olmaktan çıkmak üzere
Bu şiir seni bana getirecek mi bilemem
Ama ben kalkıp gideceğim uzaklara
Aklımı bırakıp
Aşkımı bırakıp
Bir de yakamı bıraksam
Kurtulacağım
Sana bir sepet çiçek yollayacağım
İsimsiz
Bir kucak şiir
Bitimsiz
Ellerimde güller açmış
Sabah çiğleri üzerinde
Fırından sıcak ekmek kokusu yayılır
Çocukluğumun istüne
Uyanmak ne de zordur okul varsa
Sen uykularımı bölerdin
Buğdaylı rüzgar kokusuyla
Büyüdük herşeyi büyüttük
Aşkı
Hasreti
Sevgiyi
Sen neredesin ey sevgili

Muhtemelen aynı şarkıları dinlemişiz
Yada dinlemekten keyif almışızdır.
Aynı yerlere basmış, belki yürümüş...
Yada aynı kaldırımlardan, yollardan geçmişizdir.
Gözüme anlamsız,sıkıcı geldiğinde bu şehir, belki senin o an bu şehirden soğumandan bana geçmiştir.
Aynı şeye bozulup, benzer sözlerle atmışızdır sinirimizi.
Tekrar tekrar okuduğumuz şiirler aynıdır belki.
Aynı yazarla gözümüzü yummuşuzdur geceleri.
Aynı şeylere gönül verip aynı heyecanları taşımışızdır belki kalplerimizde.
Birbirimizin dışında.
Aynı şeyleri kafayı takıp daralmış,
Farklı yerlere de olsa, derin derin dalmışızdır, yine bir çıkmazda.
Kim bilir, belki sen benim daha önce gittiğim bir mekanda aynı masaya oturmuşsundur.
Benle olmasa da.
Olmayacaksa da.
Aynı dertten yakınmış,
Aynı çaresizlikten aciz kalmışızdır.
Hayal ettiklerimiz,
Sevdiklerimiz,
Nefret ettiğimiz şeyler hep aynıdır belki.
Herşey bu kadar benzer, aynı olsada,
Birlikte olmadıktan sonra senle
Ne değişir ki...
İki göz gibiyiz seninle.

gece senden sonra kar yağdı.
aklımı kaçırıyordum,
o kadar üşüdüm.
Gene de koşup kaçmadım, gitmedim uzaklara.
Üzülmek yoktu, özlemeyi, beklemeyi yasak ettiğin gibi.
Tuttum sözümü inan, hiç ağlamadım.
Daha doğrusu, gözümden yaş gelmedi..
hüznüm, denize dogru süzüldü.
Sana ait çünkülerim o kadar çoktu ki,
keşkelerim kadar.
Ve okuyamadık birbirimizi o aynı saatlerde.
Sensiz kaldı yatağım, yastığım.
Duyamadi yorganım bana gönderdigin o sesi....
görmedin ama, o gece senden sonra
kar yağdı hem sokağa hem odama.

"Mendil alır mısın abi?" dedi, kirli ama güzel yüzüyle.
"Yok" dedim, "Sağ ol, sağ ol, benim var"
"Olsun sonra kullanırsın" dedi titrek sesiyle.
"Peki" dedim, "Ver bir tane"
Uzattım parayı, sevindi.
"Mendil kalsın" dedim, gücendi.
"Olmaz öyle şey, ben dilenci değilim"
"Peki" dedim, "Peki, kızma"
Aldım mendili elinden sordum;
"Adın ne senin?"
"Murat" dedi,
"Murat ama arkadaşlar 'ince' der, zayıfım ya hani."
"Annen, baban yok mu senin?"
"Bilmem, vardır herhalde. Hiç görmedim ki."
"Peki nerede yaşıyorsun sen? " dedim.
"Her yerde" dedi, hem de gülerek...
"Nasıl yani her yerde?"
"Öyle sınırlamıyorum kendimi sizler gibi" dedi ve patlattı kahkahayı.
Haksız da sayılmazdı hani...
"Kimden alıyorsun sen bu mendilleri?"
"Sakallı Mehmet amcadan"
"Kaçtan veriyor sana tanesini?"
"İki yüz elli’den"
"Peki sen ne kazanıyorsun mendil başına?"
"Ee!.. İki yüz elliii"
"Ne yani hiç para almıyor mu Mehmet amcan senden?" diye sordum şaşkınlıkla.
Biraz kızgın baktı yüzüme;
"Siz hep böylesiniz zaten karşılıksız iyilikten anlamazsınız."
"Niye ki?" dedim, anlattı;
"Bir keresinde bir abla ağlıyordu,
'Abla mendil alır mısın? diye sordum, 'defol!...' diye bağırdı bana.
Oysa oysa vallahi satmayacaktım ben ona,
gözyaşlarını silsin diye vermiştim mendili. Anlamadı...
Ama ben yine de gizlice koydum çantasına."
"Peki" dedim,
"Ben bir yıllık mendil ihtiyacımı alsam senden, bir seferde, topluca yani olur mu?"
"Olmaz" dedi kafasını iki yana sallayarak.
"Olmaz!...O zaman benim bütün günlerimi satın alırsın.
Satılık olanlar sadece mendiller abi.
Günlerimi bırak, bana kalsın..."