Konu: Gider Payı..

Düslerimi gecenin koynuna serpiyorum...



Aglayan yüregimin sesini kimseye duyurmamak adına
/sessizce yanıyorum.../



Hayallerim solgun, kurumus yaprak misali dökülüyor umut dalından...



Ama topraga saplanmış köklerinde kurumaya niyet yok...!
...



Napalım..



kalbime düsen nasip meczup diye anılmakmış...



Ask renginde odalarınıboyamakmış...





Ucsuz bucaksız bir yolculuga cıkıyorum...



Deli divane gönlümün semtinde geziniyorum...



Yikik dökük harabemde özümü anlıyan kac kisi barınır ki...?



Kac el dokunmustur bu zamana kadar yüregimin gizli köşelerine...?



Kac bakış delip gecmistir suretimi...?



"..."



Sus gönül sus...!
Kendi kendini yaralarsın...



Payına düsen hasreti nimet bil kendine...!



...



Issız ve siyaha boyanmıs olsada gönül odalarım..



uzaktan los bir ışık sızar en derinlere...



Yaslarım başımı yorgun bir bilinmeze...



Yarına ne kadar kaldı...?



Yarın var mı...?!?



Yarında barınanlar derdime derman mi...?
...
Gectigim yollara kimseler ugramaz oldu...



Hadi yüregim sana en yakışanı susmak...



Sessizce yaşamak...!

İnsan her yerde hep o insandır ve bir insanın özünde soyluluk olmadı mı, dünyanın tacını giyse yine çıplak kalır

Sana bir şey salık vereceğim: vaktinden önce mutsuz olma! Başında dolandığını sanıp korktuğun felaketler, belki hiç gelmeyecek başına, hiç olmazsa şimdiye değin gelmediği kesinlikle. O halde kimi korkularımız bize gerektiğinden çok acı veriyor, kimisi de, hiç gerekmediği halde! Acımızı ya büyütüyoruz ya vaktinden önce acı çekiyoruz ya da acıyı kendimiz yaratıyoruz.!"

En son
Öptüğümde yanağından
Karşısında
Sigara içiyorduk kız kulesinin..
Vedaya hazırlanan
Bir tonu vardı sanki
İzmariti topuğunda ezerken
Kurduğun son cümlede
Titreyen sesinin..

Anlamıştım,
“Bu çiçekleri
Denizde yüzdürelim mi? ” dediğinde
Ellerini bir daha tutamayacağımı..
Ve hep merak ederdim
Yüzümün güldüğü banklarda
Hangi gün ağlayacağımı...


O geceden sonra
Az konuşur oldum..
Lal kalınca insan
Düşleri coşuyor bu sefer
Şairlik bulaşıyor yalnızlıktan
Malum..

İnanır mısın
Kaç zaman geçti
Hala didişip duruyorum
Hayal ve gerçeğin kavgasıyla..
Ama biliyorum,
O güller
Gökte bir yıldızın yanına ilişti
Çığlık çığlığa bir martı gagasıyla..

Sayısız kapın var. Hayırlısını aç Allah'ım...

Sen yolcu Bu yalan dünya hancıdır

öyle bir gün varki yürekte sancıdır

Yer gök bir olup hesap sorulunca en SEVDİĞİN bile senden davacıdır ..

İnsan; hep “bilmediğinden” değil ya,
Bazen de “bildiğinden” susar.
Edep bilir , susar.
Sabır bilir , susar.
Saygı bilir , susar....
Sevgi bilir , susar.
Bazen de anlayanı olmadığını bilir,
susar…

Neyi özlediğini,
Kalbinin arzuladığı şeye kavuşmanın hayalini kurmaya cesaret edip edemediğini bilmek istiyorum Kaç yaşında olduğun beni ilgilendirmiyor...
Aşk için, hayallerin için, yaşıyor olma serüveni için
Bir aptal gibi görünme riskini göze alıp almayacağını bilmek istiyorum
Ay'ının etrafında hangi gezegenlerin döndüğü beni ilgilendirmiyor
Kederinin merkezine dokunup dokunmadığını, hayatın ihanetlerince açılıp açılmadığın, daha fazla acı korkusundan kapanıp kapanmadığını bilmek istiyorum
Saklamaya, azaltmaya ya da düzeltmeye çalışmadan benim ya da kendi acınla oturup oturamayacağını bilmek stiyorum
Benim ya da kendi neşenle olup olamayacağını, insan olmanın sınırlılığını hatırlamadan, bizi dikkatli ve gerçekçi olmamız için uyarmadan çılgınca dans edip coşkunun seni parmak uçlarına kadar doldurmasına izin verip vermeyeceğini bilmek istiyorum
Bana anlattığın hikayenin doğru olup olmaması beni ilgilendirmiyor
Kendi kendine dürüst olmak için bir başkasını hayal kırıklığına uğratıp uğratamayacağını; ihanetin suçlamasına dayanıp, kendi ruhuna ihanet edip etmeyeceğini bilmek istiyorum
Güvenebilir ve güvenilebilir olup olamayacağını bilmek istiyorum
Her gün sevimli olmasa da güzelliği görüp göremeyeceğini bilmek istiyorum
Benim ve kendi hatalarınla yaşayıp yaşayamayacağını;
Bir gölün kenarında durup gümüş Ay'a "EVET!" diye bağırıp bağırmayacağını bilmek istiyorum
Nerede yaşadığın ya da ne kadar paran olduğun beni ilgilendirmiyor
Keder ve umutsuzlukla geçen bir gecenin ardından, yorgun, bitap da olsan,
çocuklar için yapılması gerekenleri yapıp yapmayacağını bilmek istiyorum
Kim olduğun, buraya nasıl geldiğin beni ilgilendirmiyor
Çekinmeden benimle ateşin ortasında durup durmayacağını bilmek istiyorum
Nerede, kiminle, ne okuduğun beni ilgilendirmiyor
Diğer her şey bittiğinde seni ayakta tutan şeyin ne olduğunu bilmek istiyorum
Kendinle yalnız kalıp kalamadığını, ve o boş anlarda sana arkadaşlık eden kendini gerçekten sevip sevmediğini bilmek istiyorum..

Bazı insanlar uçurumun kenarında yaşayarak bilenir,
acılarını sürte sürte keskinleşirler,
karakterlerinde geçmişi terk etmek ve düzensizliğin ortasında sukünet ilan etme yatar,
kalabalıklar içinde yaşama becerileri de şüphesiz mükemmeldir, büyük gürültüler ve sesler ortasında bile
kendi dünyalarına çadır kurabilirler..

Kimselere anlatamadığım şeyler, yavaş yavaş içime birikiyor.. Her içime attığım acı günden güne dahada acıtıyor canımı.. Sanki bütün acılar birer cam kırığı ve kaburgalarımın içinde birikmişler.. Her geçen gün daha da çok batıyor tenime.. Daha da çok kanatıyor beni, içten içe..
Bazen düşüncelerin içinde boğulacakmış gibi hissettiğim anlar oluyor.. Öyle çok düşünüyorum ki, neyi düşündüğümü unuttuğum anlar oluyor.. Öyle zamanlar oluyor ki, elimdeki sigarayı ben değil, düşüncelerim içiyor sanki.. Bir bakıyorum sigaram bitmiş, düşünceler bitmemiş, acılar geçmemiş, her şey yerli yerinde duruyor.. Ne zaman sonu gelecek bunun diyerek yaktığım kaçıncı sigaraydı bu, bilmiyorum.. Sahi, ne zaman dinecek bu duygu karmaşaları...