@Birşah tebrik eder güzel bir paylaşım.
Soyguna uğramış bir insan, kendisinden ne çalındığını bilmediği sürece, soyulmamış demektir.
Sır
Hiçbir meydana açılmayan bir sokakta, akşamların geç, sabahların hemen olduğu evlerin birinde tanıdım dünyayı. Çocukların hiçbiri kendiliğinden uyanmazdı uykularından. Zamanın ağırlığını duymak için öyle yılların geçmesi gerekmiyordu. Susmaktan yontulmuş kara kuru birer heykeldi herkes
Sır
Yane öyle..
Sır
insan soyu zayıf, kırılgan, ölümlü, her türlü hastalığa, kazaya, acıya açık ama kendini avutarak yaşıyor, bunları unutuyor. işte anahtar kelime bu; hayatın özü, büyük sırrı; olmazsa olmazı: unutmak. eğer unutmak diye bir şey olmasaydı, yaşam da olmazdı. insan, unutmadan hayatını sürdüremez
Sır
Ne diyordu Müddessir Suresi;
"Veli Rabbike Fasbir"
"Rabbin için sabret"
Sabrıma sükutu giydirdim
Tevekküldeyim...
Sır
Söylemekten vazgeçtiğim şeyler
söylediklerimden daha fazla...
Sır
sınırlarımı bilen bir çocuktum ben. belki de bu yüzden, daha sonraları yaşamın çizdiği sınırları hep ciddiye aldım ve her yanlışımda bir kez daha kendi içime gömüldüm
Sır
Şu anda 1 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 1 misafir)