Bana öyle bakma…
N’olursun…
Sonra âşık olurum bak…
Rüyalarıma çağırırım her gece,
İster istemez düşüncelerime saplarım seni.
Sonra demedi deme,
Kalbimi sana bağlarım…
Bana öyle bakma…
Hayallerime hapsederim seni,
İstediğim gibi oynatırım,
Hayal dünyamın platonik vadilerinde…
İstanbul’u sen yaparım,
Sensiz yaşayamam sanırım…
Bana öyle bakma…
Senle mutlu bir aile kurarım;
Ortaköy’de güzel bir yalı,
Sevda isminde tatlı bir kız çocuğu,
Beşiktaş’ta küçük bir iş kurarım…
Sonra bakışını çekmenle;
Hiç olmamış gibi her şeyi yıkarım…
Bana öyle bakma…
Daha önce hiç yaşamadım sayarım,
Her şeye senle yeniden başlarım,
Çocuksu bir umutla hayata sarılırım,
Uykularımda seni sayıklarım,
Her yeni günü isminle yaşarım…
Bana öyle bakma…
Bütün dünyayı bir kenara atarım,
Her gece hayalinle yatarım,
Bedenimi gözlerine satarım,
Her şeyden, bu şehirden kaçarım,
Sonra şu koca İstanbul’u yakarım…
Bana öyle bakma…
N’olursun…
Sonra her şeyi sen telakki ederim,
Sadece seni dünyam bilirim,
Sen uğruna her şeyden vazgeçerim,
Bakışına kendimi feda ederim…
Sonra sana “bir daha bak” derim…
Bana öyle bakma… N’olursun…
|