Bize bir hayat borçlanıp gidenler oldu Kaptan...
Anlatabiliyor muyum derdimi?
Kusurlarını defalarca affettiğimiz, hatalarını görmezden geldiklerimiz insanlar tek kalemde sildiler bizi.
.
Bana geçer deme Kaptan!
Geçmiyor yüreğimdeki bu illet. En çok güvendiğimiz insanlar yarı yolda bıraktı, bu dokunuyor en çok... Söylesene buna alışılır mı?
Kimsenin alnında ' ben doğru kişi değilim' yazmıyor ki Kaptan. Sorsan herkes doğru, herkes dürüst... Dürüstlük sevildiğini hissedene kadar mı Kaptan? Her şey gibi çok sevginin fazlası da mı zarar?
Hep mi kaybeder seven insan?
Hep mi kırılır, parçalanır?
.
Oysa bizim içimizde her zaman bir umut vardı.
Gemiler Kaptan, gemiler...
Onlar yaktı...
Buda benim günlüğüm olsun madem..